به گزارش قدس آنلاین، برکت حضور مادران در یک جامعه اهمیت ویژه‌ای دارد، این مادران هستند که برای سرنوشت یک جامعه تصمیم می‌گیرند و شاید هم بی‌دلیل نباشد که همیشه می‌گویند بهشت زیر پای مادران است؛ مادران که با هر سختی از وجود خود گذشتند و مادرانی که خودشان فرزندی به دنیا نیاوردند، اما زندگی و امید بخشیدند به کودکی که جای خالی والدینش را احساس می‌کرد.
حالا این مادران هستند که دربرنامه «از مامان بگو» روبه روی محیا اسناوندی می‌نشینند و از چالش‌های مادرانگی می‌گویند.
در ادامه، گفت‌وگوی حبیبه یوسفی کارگردان این برنامه تلویزیونی با خبرنگار آنا را از نظر می گذرانید.
برنامه «از مامان بگو» محوری زنانه دارد، چه شد که تصمیم گرفتید که سراغ چنین برنامه‌ای با این محور بروید؟
این شانس من بود که دوستان محبت کردند و مرا دعوت کردند که در خدمتشان باشم، اما گذشته از آن من از فضای روزنامه نگاری شروع کردم و دغدغه‌ام همیشه موضوعات زنان بود. برنامه «از مامان بگو» تلاش کرد کمی جامع‌تر و فراتر به موضوع زنانگی بپردازد و به همین دلیل موضوع مادری را مطرح کرد.
اصلی که ما سعی کردیم در این برنامه جا بیندازیم این بود که مادری کردن، به مادر شدن ربطی ندارد و بعضی افراد در موقعیت‌های اجتماعی و خانوادگیشان فارغ از جنسیتشان می‌توانند مادری کنند.
در این برنامه ما تاکید داشتیم براین که بهشتی که می‌گویند زیرپای مادران است، چیزی است که در وجودشان است و ان‌ها هرجا که باشند، این بهشت به دستشان ساخته می‌شود. به همین دلایل موضوع زنان همیشه برایم اهمیت داشت وموضوع مادری هم که همیشه در قلب همه ما اهمیت دارد.
«مادران فقط فرزندان را تربیت نمی‌کنند، بلکه امت ساز هستند» شما تا چه اندازه این باور را دارید و نقش مادران را تا چه اندازه در تربیت یک نسل پررنگ می‌دانید؟
اصولاً موضوع آموزش مسئله‌ای است که شاید افراد کم‌تری سراغش بروند، چون افتخار آنی ندارد. زمانی که ما تصمیم می‌گیریم که در هر ساحتی آموزگار باشیم به عنوان مادر، مدرس یا آموزش در رسانه ثمراتش امروز و فردا دیده نمی‌شود و قطعا در نسل‌ها تبلور پیدا می‌کند. وقتی شما تصمیم می‌گیرید چیزی را در وجود بچه‌ای نهادینه کنید، زمانی‌که او بزرگ شود و خودش مادر و پدرش شود یا در موقعیت مدیر، شهرساز، برنامه‌ساز و مولد جامعه قرار گیرد تازه تاثیرات آن آموزش در او دیده می‌شود.
این است که مادر به عنوان اولین آموزگار مطرح است و باید دقت کند که حتما در سال‌های آینده تاثیراتش دیده خواهد شد و متاسفانه اگر غفلت کند تاثیرات مخربش در نسل‌های بعد جامعه دیده می‌شود.
چیزی که در برنامه «از مامان بگو» و خصوصا در این فصل از برنامه می‌بینیم، مقداری توجه به مسئله کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست و یا کودکانی که در بهزیستی هستند، است. چه قدر این ماجرا و توجه به کودکان این قشر امروز دغدغه اجتماعی به حساب می‌آید؟
در دین ما توصیه به «انصاف» شده که اگر ریشه عربی انصاف را بررسی کنیم؛ یعنی پرکردن چاله‌ها و حفره‌هایی که خالی مانده است. مسئله این است که رسیدگی به معضلات اجتماعی در هر ساحتی اهمیت دارد. به قول شما شاید در این فصل «از مامان بگو» این دغدغه بیشتر مطرح شده و بیشتر به آن پرداخته شده است، چون در هر برنامه نمی‌شود به همه دغدغه‌های اجتماعی پرداخت. در این برنامه به یکی از آنها توجه شده و سعی شده که کمی حساسیت اجتماعی درباره آن موضوع برانگیخته شود.
اگر در جامعه به معضلات توجه نشود و حفره‌های اساسی و کمبودهای اجتماعی حل نشود، خواهیم دید گریبان‌گیر خودمان می شود.
انتهای پیام
نظر شما